Dat komt ervan als je met een stel ouderen napraat na het zwemfestijn in het Aquarena. Het is altijd even een gezellig halfuurtje. Het begon gisteren met de nieuwe elektrische auto van Joke en Jans. Ze hebben zelfs een oplaadpunt in hun garage, helemaal voorbereid op de nieuwe tijd,
Joke memoreerde haar eerste autootje in hun verkeringstijd, een oud barrel. Ze was er mee van de weg gehaald en het kon direct naar de sloop.
Zo wist Swenny ook haar motor aan de kook te melden en de uitlaat die er af kwam, bonk bonk bonk…
Ons eerste Kevertje had ook zijn eigenaardigheden. Die kon ineens gaan razen, zo noem ik het maar. Dan was er een palletje die even teruggezet moest worden. Eens stond ik met baby in de auto voor een stoplicht toen het geraas weer begon. Ik eruit en wilden net de achterklep open doen, bij die Kevertjes zit de motor achterin, toen een jonge man me voor was. Hij deed de klep open en klapte het palletje de goede kant op. Was blijkbaar een bekend euvel.
Net als het gebruik van de veiligheidsriemen waar we toen nog nooit van hadden gehoord. Als ik met drie kinderen achterin de auto snel op de rem moest, ging mijn arm automatisch naar rechts om de leuning van de stoel naast mij tegen te houden voor die naar voren zou omklappen. Anders zouden ze alle drie tegen het dashboard aan kwakken. Ach… die goede oude tijd. De beide wat jongeren in ons gezelschap konden alleen maar luisteren, was vóór hun tijd waarschijnlijk…
Sinds de komst van de APK blijft het bij die verhalen….
Foto: Wim in zijn favoriete trui, Rick en onze Kever no 2 in Badenhard