Ons huis was vroeger een klein boerenbedoeninkje, een keuterijtje noemde de makelaar het. Toen we er voor het eerst binnenkwamen voelde het meteen of ik thuis kwam. Het is in 1975 van binnen degelijk verbouwd tot woonhuis. Eén kamertje is bij de kamer aangetrokken en de deel en stallen zijn woonkeuken en badkamer geworden. Wat boven de hilde was is ook omgetoverd tot slaapkamer. De hanenbalken zijn in ’t zicht gebleven, alleen op één kamer een beetje verhoogd, anders werd het geheel daar wat te laag.
Een deel van de woonkeuken heeft een muur van ruwe bakstenen en de vloer bestaat uit flagstones zoals die ook wel in de tuin gebruikt worden En om die ruwe muur gaat het. Ik vind hem eigenlijk wel mooi, maar ja… ruwe muur… ruwe stenen… Zou een wit gestucte muur niet beter staan, lichter, en misschien wat meer betegeling in de keuken?
Vanmorgen kreeg ik de nieuwe Libelle in handen. En raad eens…? Er is een nieuwe mode voor binnenshuis. Een ruwe stenen muur en beton op de vloer gaat het helemaal worden! Kleine stenen, grote stenen en als je dat te lastig vindt of een te grote ingreep, kun je stenen behang gaan gebruiken, net echt! De voorbeelden die ik zag… och eigenlijk leken die nergens op. Geef mij maar onze eigen stenen muur!
En… zag je dat gisteravond? Niet alleen de binnenhuisarchitectuur gaat terug naar vroeger. Zag je producer Erwin bij ‘Op zoek naar Zorro’? Ik zou zweren dat hij een rode boerenzakdoek gebruikt had om die mooie das van te laten maken. Mama droeg die vaak bij het melken als ze onder de koe zat. Dan werd d’r haar niet vet als ze met haar hoofd tegen de koe leunde. Maar misschien dat de dressmaker van Erwin het voor een Paisleydessin aanzag. En presentator Frits had een das met een Schotse ruit, in bruintinten, dat wel. Ik weet niet of die originele ruiten ook in bruin te verkrijgen zijn.
Maar nu weet ik het wel zeker. We gaan terug naar vroeger… en dan ben je weer helemaal bij de tijd!
