Het voelde goed om weer even bij te praten bij zwemgroep en samen een kop koffie te drinken. Nee, zwemmen komt er nog even niet van, voor mij te vroeg vanwege mijn mantelzorg activiteiten en de verzorging van de dieren. Voor Wim is het een ander verhaal en zal voorlopig niet aan zwemmen kunnen denken. Het was goed om elkaar weer te zien. De kaart voor ons die de ronde deed konden we meteen meenemen. Ik wil toch zien dat ik het zwemmen eens per week weer op kan pakken. Trainster Kelly die net een half uurtje moeder en kind zwemmen achter de rug had kwam even een dikke knuffel brengen.
Morgen is het weer een grote dag, de dag van de uiteindelijke uitslag na de pet scan. Dan komen alle uitslagen bij elkaar en wordt het volgende traject uitgestippeld. Na de ellende van dat parkeerprobleem ’s morgens om de drukste tijd bood buurman Jans aan om ons te brengen en te halen. Hun tweedeursauto zou ook een ruimere instap hebben, want in en uit de auto stappen is nog lastig voor Wim. We lopen tegen zoveel onmogelijkheden aan nu Wim echt geen stap kan lopen zonder zo’n loopkruk.
Het is voor hem wel prettig dat er ’s middags nog het een en andere op de tv te zien is. De eerste weken kon hij het lezen niet oppakken, maar ook dat begint nu te komen. Hij kreeg Elseviers van Henry en hij kreeg nog een paar Ludlums die hij nog niet kende, dat scheelt. Je mag raden wat hij als bladwijzer gebruikt…??
Zijn patiëntenkaart van het Scheper ziekenhuis, tja.. dat krijg je dan…
