Henk in aktie. De dame heeft witte mouwen over de jas zodat haar hond de aanwijzingen van veraf beter kan zien.
En… we zaten er klaar voor… vóór acht uur, maar geen Henk en Anneke. Achteraf was er niet zo’n haast bij en om half tien zitten we dan eerst nog aan de koffie mèt appeltaart, want onze beide verjaardagen willen ze inhalen. Vooruit dan maar…
Maar Henk heeft nog een ander doel: het fotograferen van jachthondenwedstrijden. Hij heeft zich net een zeer professionele lens gekocht om de honden dichtbij te kunnen halen en toch een scherpe foto te krijgen. Tegen elf uur gaan we die kant ook maar eens op. De grote Rietplas en omgeving is natuurlijk een prachtig gebied voor de wedstrijden. Met een bootje wordt er steeds een stuk wild naar een eilandje gebracht en de hond moet die al zwemmend ophalen. Het ging net als bij de schapendrijvers: de beste en de slechtste waren het leukst om naar de kijken. Toch knap wat zo’n hond met alleen een fluitje, een armbeweging of commando kan doen.
Dan gaan we Emmen even in: Anneke, Agnes en ik en Wim haalt ons wat later weer op. We moeten wel op tijd weer thuis zijn want Rob, onze schapenman, komt een viertal Schoonebeker ooien brengen. Vanaf 30 maart kunnen ze aflammeren. Zo leuk om weer schapen in de wei te hebben, ze zijn ook nog allemaal verschillend en ik verheug me er op om straks weer lammetjes te zien rondhuppelen. Wim vertelt dat we hier misschien niet meer zolang wonen en dat ons huis in de stille verkoop is. Rob heeft ons al aardig leren kennen. ‘Och’, zegt hij, ‘dat vertel je al vaker, maar zover ik jullie ken zet Hetty daar voorlopig de handtekening niet onder’.