Skara Brae en de Ring of Brogar.
Ik zal jullie niet vermoeien met al onze reizen naar dit voor ons zo fijne vakantieland. Maar misschien zijn een paar tips toch de moeite waard.
–Helemaal bovenin Schotland nog boven Ullapool woont een Nederlandse vrouw die de hele wereld al wel gezien heeft. Daar in Elphin voelt ze zich thuis. Ze heeft de zorg voor de dieren van een kleine farm met veel soorten Schotse schapen en andere Schotse dieren. Het liefst slaapt ze bij haar beide geiten Tanner en Fudge in de stal. Ooit stond ze in het blad Buiten. Ik schilderde daar een foto van na, maar vond dat niet genoeg en op één van onze ontdekkingstochten werd Hilda van der Vinne ons einddoel. En we vonden haar. Het voelde als gelijkgestemden. En bij een volgend bezoek zal ze opnieuw ons einddoel worden. “Heb je geen last van de midges hier aan de Westkust”, vroeg ik. “Mijn huid is veel te tanig… daar komen ze niet doorheen”, zei Hilda
— Ook Orkney werd eens ons einddoel. We hebben wel geluk gehad met het weer. “Oh.. what a beautiful morning..”, zong onze chauffeur toen we aan de overkant op het Mainland van Orkney in de bus stapten. Het werd een ontdekkingstocht met als hoogtepunt Skara Brae, een nederzetting uit de Steentijd die per ongeluk in 1920 ontdekt werd doordat het zand er af waaide. Ook the Ring of Brogar met z’n grote standing Stones was prachtig om te zien. Onze caravan hadden we in Dornoch laten staan. We maakten daar de Evening Songs mee en speciaal voor de guests gaf reverent Simpson uitleg over de Clearences die de vorige eeuw gehouden waren. Het binnenland moest leeg voor de grootgrondbezitters en velen moesten weg, emigreerden van armoe of trokken naar de kust. Carnegie heeft in deze kerk een groot borstbeeld, want die heeft veel voor deze streek betekent. Deze reverent had humor. Hij schreef een klein boekje: Laughter Lines. We hebben er de hele vakantie elkaar uit voorgelezen. Hoe vind je deze?
—It was a wise schoolmaster who said to the parents: “I cannot control your child in the High School, if you haven’t controlled him in the High Chair".
—We all need recognition, but one little boy carried a bit far. “Dad, let’s play darts. I’ll throw and you say:Wonderful!”