‘Hoe gaat het met u?’. Een standaardvraag van een arts. We hadden eindelijk weer eens een persoonlijke afspraak bij de cardioloog i.p.v. telefonisch overleg. Wim zelf voelde niet veel verschil met 2 weken terug. Intussen is de medicatie aangepast want die zorgde voor teveel kalium in zijn bloed. Maar dat is nu weer helemaal onder controle. Ook is er geen vocht meer achter zijn longen te vinden. Hij weet nu dat hij door kan gaan met revalideren en zelf moet uitzoeken hoever hij met inspanningen kan gaan. Er zit schade onder aan de punt van zijn hart die niet te verhelpen is maar de conditie van het hart kan langzaam wel verbeteren. Dat geeft de burger moed.
Even later zijn we in de Schepershof. De nieuwe expo wordt klaar gemaakt. Het meeste hangt al.
De komende maanden mogen we genieten van ‘Droomdekentjes’.
Elke 3 weken komen Aafke, Ida, Rennie en Fenna bij elkaar voor het quilten van deze droomdekentjes. Deze zijn bedoeld om ernstig zieke kinderen blij te maken. Na deze expo worden ze eerst zorgvuldig gewassen en naar Stichting De Regenboogboom gebracht die ervoor zorgt dat ze op een goede plek terecht komen. Ze worden voorzien van een logo, een keurmerk dat dit dekentje een echt droomdekentje is. Het viertal verwerkt hierin alle resten stof die ze overhouden van hun andere quilts en samen kopen ze de stof voor de vulling en de achterkant. Het is voor hen puur vrijwilligerswerk en ze hebben er veel plezier aan om er iets moois voor een ziek kind van te maken.
Eenmaal bij Stichting De Regenboogboom komen ze op de website te staan waar kinderen en hun ouders een droomdekentje kunnen aanvragen.
www.regenboogboom.nl
