Bert Vastenburg leidde vandaag de dienst in de Schepershof, voor het laatst met slechts een paar mensen en zelfs zonder orgel. De liederen las hij voor of werden door een koor gezongen. Het Kyrie Eleison van Herman van Veen maakt indruk op Wim. Had hij niet achter deze cabaretier gezocht. Het is er wel een met diepgang. Niet te snel zijn met oordelen, kwam ook in de meditatie naar voren. Achter iedere rebel of terrorist zit een kind dat veiligheid heeft gezocht in de warme elleboog van zijn moeder. Zo is het wel.
‘Sinds ik het weet’ van Jaqueline van der Waals werd gelezen. Ik kon het nog bijna mee opzeggen. Ooit leerde ik het uit mijn hoofd 60 jaar geleden. Blijft mooi in alle tijden. Op de begrafenis van mijn vader en moeder hebben we ‘Wat de toekomst brengen moge’ gezongen en vaker op een afscheid in mijn familie. Nu werd het getoond, gezongen door een prachtig koor, is ook iets wat blijvend kan ontroeren.
Zo zittend achter de pc heb je toch het gevoel dat het zondag is. Volgende week mogen we weer de kerkzaal in, wel op afstand en zonder te zingen. Ben benieuwd.
Wim zit alweer op zijn vaste plekje bij de wei op de schommelstoel, waarschijnlijk telt hij de 7 schapen en 3 lammeren. Ik weet ook zeker dat hij telt hoeveel auto’s er nu per uur op zondagmorgen over de N 862 rijden. Hij telt het 10 minuten en dan x 6. Tijdens de spits is het soms wel 1200 per uur.- nu 400-
Sinds ik het weet…
Jacqueline E. van der Waals
Sinds ik het weet – ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, –
Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wèl zoo liefelijk en wèl zoo zoet,
Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer,
Sinds ik het weet, treed ik, wien ik ontmoet,
Den vreemden en den vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ‘k groet ze met een vriendelijker groet,
Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.
Ook het Kyrie Eleison (Heer ontferm u over ons) van Herman van Veen meebeleven? Klik op de titel…