Deze vogels zijn wat gemakkelijker te identificeren: de Barnevelders van Rob. Behalve die witte dan, kregen we ook van Rob.
Het is bijna 20 jaar geleden dat we dit huis kochten aan het Schoolpad. Ik kon bijna niet geloven dat we zoveel ruimte op ons erf kregen. De opmerkingen waren wisselend. De jongere garde vond het geweldig: ‘Echt een huusken veur oe!’ Maar de tantes hoorde ik meer zeggen in de trant van: ‘Zo… dan he’j wel wat te doon um ’t huus.’
De vorige bewoner was al verhuisd en daarom gingen we overdag wel eens kijken. Ik vergeet nooit meer dat ik een grote groep staartmezen in de verwilderde liguster zag zitten, van die donzen balletjes met een lang staartje. In de grote esdoorn voor het huis zat een eksternest. We vonden wel dat die er uit moest. Dat heeft Mark toen nog eh…geregeld. Toen we na de verhuizing de eerste morgen wakker werden, het was intussen begin mei, was er een vreselijk lawaai. Paniek in de vogeltent. In de oude appelbomen die langs de sloot stonden zaten blijkbaar ook eksternesten en die werden leeggeroofd door kraaien die verderop nestelden. Natuur is mooi, maar soms is het schrikken.
Maar zonet kreeg ik een mail van Tinus, waarschijnlijk een vogelspotter. Die had bij mij gelezen over die vreemde vogels met wit aan de vleugels. Ik dacht dat het smienten waren, maar was niet zeker. Ze stonden rechterop. Hij vroeg me eens te kijken naar foto’s van nijlganzen. En… dàt waren het: nijlganzen. De kleur, de houding en ook de tekening van die witte vlaggen op de vleugels als ze vliegen. Nijlganzen dus! Jammer dat ze weer weg zijn. Hoewel…? Ik las ook van iemand die aan het joggen was en door zo’n gans aangevallen werd. Hij nam de volgende dag wel een andere route.
Met dank aan Tinus!
Nijlganzen zien? klik op de titel!