Josca vindt het kleine ding wel heel bijzonder.
‘Hier… daarheen…! Mevrou-ouw..!’ Een paar heren op een bankje, lekker uit de wind op het station van Deventer maken grote gebaren naar mij. Ik had intussen al twee knoppen geprobeerd in te drukken om de deuren van de trein te openen. Maar er gebeurde niets. Ineens zie ik de wuivende heren en een heel eind verder laat een conducteur andere reizigers die net als ik uit de trein met vertraging kwamen, instappen. En weg is ie……. de trein. Even later hoor ik van de mannen dat alleen die ene deur nog open was omdat de trein richting Zutphen en verder naar Roosendaal al op vertrekken stond.
Ik laat me bij de heren op het bankje vallen. Je moet er soms wat voor over hebben om vanuit Emmen in de Achterhoek te komen. Vanwege een brand in een locomotief was de trein van Zwolle naar Deventer uitgevallen en zou pas om elf uur ’s avonds weer rijden. Het alternatief was een reis via Marienberg/ Almelo/ Deventer/ Zutphen. In Almelo had de internationale trein richting Deventer/ Amsterdam al 10 minuten vertraging. Maar door een sprintje te trekken zouden we het net kunnen redden door de goede communicatie tussen de conducteurs. Maar ja… toen liep ik naar het verkeerde treinstel.
Ik heb intussen wel een genoeglijk half uurtje doorgebracht op dat bankje met de twee doorgewinterde treinspotters. De ene heette Jeroen en de andere was een tweelingbroer van Jan Kruis, de tekenaar. Zo leek hij er op. Ze brachten heel wat uurtjes per week door met het spotten van vooral goederentreinen en ik kreeg een spoedcursus treinspotten. Alle treinen in Europa kennen ze intussen en volgens hen gaan de Zwitserse met de eer strijken.
Diny staat me al op te wachten bij het station en eenmaal thuis hoor ik dat de trein vanuit Zwolle al sinds vijf uur weer reed. Tja…..
Ik maak kennis met de nieuwste aanwinst: Wiesje en het is inderdaad een aandoenlijk leuk hondje. Na wat drukte en spektakel nestelt hij zich naast Diny op de bank en beweegt de hele avond niet meer.