Op dit moment lopen er 10 schapen in onze wei. Gisteren even 9. Toen Wim even naar zijn geliefde plekje op de schommelbank liep kwam hij een schaap tegen. Nee, dit keer geen Wensley, dat had ik eerder verwacht. Dat is brutaal soort. Heeft ook wel wat. Rob heeft er juist extra een paar bijlopen want die komen meteen als je met een bak brokjes rammelt en daarna komt de rest er vanzelf achteraan. Nee, dit keer was het een forse lichtgrijze. Zo gauw die Wim zag aankomen rende ze terug naar de plek waar ze over het gaas was gestapt en het was niet de eerste keer zo te zien. Het gras lijkt altijd ‘groener aan de andere kant van de heuvel’, in dit geval van het gaas. Rob mag de afrastering weer eens nalopen … of het stukje voormalige groentetuin bij de wei aantrekken.
Ik moest meteen denken aan een paar jaar terug toen Wim de fleslammeren af en toe van wat brokken voorzag. Wanneer hij zich in de buurt van de wei vertoonde , kwamen ze met z’n allen op hem afgestormd. De ooien met hun eigen lammeren deden net zo hard mee. Was zo mooi om te zien. Ik hou van alle soorten schapen, ze hebben allemaal iets unieks, ook in hun gedrag, maar de Herdwicks zijn toch mijn grootste favoriet… met stip.
Foto: De beide Herdwick lammeren zoeken elkaar steeds weer op, net of ze voelen dat ze van hetzelfde soort zijn. Het ooitje is van begin april en de kleine ram is pas 3 weken. Je kunt ook zien dat ze een heel ander model hebben, ronder en een kortere nek. Het ooitje begint nu de echte kenmerken van een Herdwick te krijgen. Had ze eerst alleen witte oortjes, nu wordt de kop steeds witter en ook de poten beginnen witte plekken te krijgen. De Herdwicks zijn nieuwsgierig van aard en komen altijd als eerste naar je toe.