Opnieuw begon de ochtend met een gesprekje, jawel aan de telefoon, met huisarts Ben-Zvi die ook zaterdag al hier aan huis kwam. Intussen is de kortademigheid voor een groot deel weg en Wim had een rustige nacht. Toch wil ze hem eerst doorverwijzen naar de longarts in verband met de verhoging die hij nog steeds heeft. Zelf maakte hij zich meer zorgen om de lekkende hartklep maar .. alles op zijn tijd. We hebben vertrouwen in deze huisarts. Wim kan eerst nog even door met de vochtafdrijvende tabletten. Zijn gewicht moest hij de afgelopen dagen bijhouden en inderdaad werd hij elke dag een kilo lichter. Tja… straks komt iemand bloed prikken en hebben we morgen weer overleg.
Intussen worden de lammeren steeds rebelser. Het Drentje moest ik al uit de bosjes halen en de kleinste weet de weg door het gaas ook al. We krijgen zo wel bekijks van de wandelaars die hier regelmatig langs lopen. Toch is het nog niet zo gek zoals een paar jaar geleden dat er iemand met een lam op de arm aan het hek stond omdat dat lam op de stemmen afkwam waarvan hij dacht dat het melk op kon leveren.
Het lijkt hier in deze buurt wel een echte broedplaats voor bonte spechten. Er komen er ieder jaar meer. Zal wel aan de pindakaaspot liggen die ik regelmatig vervang. Het eendenkoppel, ja de andere mannetjes hebben het opgegeven, komt elke dag nog even buurten in de vijver. En ik zie nu telkens een matkopje. Die heeft ook vast een nestje hier, net als de mussen, koolmezen, pimpelmezen, roodborstjes , de merels en de winterkoninkjes. En we zitten er midden tussen. Ons plekje is een paradijsje voor ze geworden want ik laat heel veel staan van wat anderen onkruid noemen. Ook hier… ‘elk nadeel heb z’n voordeel’.
