Het gesprek in de groep na het zwemmen kwam die keer op scootmobielen. Soms zie je ze inderdaad voorbij scheuren alsof ze achterna gezeten worden. Nu Wim zo’n voertuig heeft let ik er nog meer op. Zo vertelde Irma: ‘Ik ben van de week overreden door een scootmobiel’. Meteen viel de hele groep stil.
Overreden nog wel. Irma was aan het woord. Zoiets overkomt je niet gauw. Ze vertelde over de dame op de Vlindermarkt vorige dinsdag die een nieuwe scootmobiel had. Ze wist de rem niet goed te vinden en gaf juist gas. Irma zat er knel onder. Met vereende krachten van omstanders is ze bevrijd. Die tilden de hele boel op en hielpen haar overeind. Meteen werd er gewerkt aan een adequate behandeling. Er werden flinke ijszakken op de gekneusde delen van haar benen gelegd. Zo werd het minder dik. Nu zag je alleen nog wat blauwe plekken.
De dame in kwestie was zo van slag. Toen Irma haar later tegenkwam en vroeg hoe het met haar ging, antwoordde ze: ’Ik heb net twee mensen overreden’. ‘Daar was ik er één van’, zei Irma en kon haar geruststellen dat het goed gegaan was.
En dat allemaal nu ze net oma geworden is van een kleinzoon en net terug is uit Denemarken waar ze de nieuwe stamhouder hadden bewonderd. Als Wim nu wegrijdt op zijn wonder op vier wielen vind ik ook dat hij de sjas er aardig in heeft, maar volgens hem doet hij echt rustig aan..