De top van deze Arc de Triomph in het klein.
Zoals je in Engeland en Schotland veel herinneringen aan oorlogen kunt vinden zo kunnen de Fransen er ook wat van. Napoleon, bejubeld en verguisd en later weer bejubeld, heeft hier ook een groot aandeel in. Deze namaak Arc de Triomph staat in de buurt van het Palais du Louvre. De echte staat een heel eind verderop en hebben we niet opgezocht.
Maar wel gaan we keurig in de rij staan bij Musée ‘d Orsey, een geweldig museum in een voormalig stationsgebouw. Toch kunnen we gelukkig erg snel naar binnen, hoewel het zo te zien niemand wat kan schelen om even te moeten wachten.
Dan volgt de ontdekkingsreis door dit geweldige museum. Hier hangen werken van veel grote meesters: van Gogh, Renard, Monet, Manet en veel meer. We kijken vooral onze ogen uit bij de (vroeg) impressionisten, de art nouveau en art deco
Na een broodje gezond hebben we de smaak te pakken. Diny herinnert zich de Orangerie met de waterlelies van Monet. Behalve dit latere levenswerk Van Monet dat net als panorama Mesdag helemaal in het rond geschilderd is, ontdekken we ook vroege werken van Picasso en z’n ontwikkeling. Zo jammer dat de middag zo snel gaat. Het is zo zes uur en moeten we er al uit. De foto die we wilden waar we met z’n tweeën voor de waterlelies staan om naar Berdena te sturen blijft daarom achterwege.
Volgens Diny moeten we nu echt richting Eiffeltoren want daar is de gouden vlam, het herinneringsmonument voor Diana te zien. M’n benen beginnen al behoorlijk zwaar te worden. A-j neet wieter kunt mo-j ’t maor zeggen”, klinkt het. Maar dat wil ik toch niet gezegd hebben. Dus ik zet m’n beste zware beentje maar voor. En inderdaad als we weer eens een poosje ergens gezeten hebben knap je ook zo weer op.