Mooi hoor om weer schapen in de wei te hebben. En dan ook nog dit soort. Schoonebekers hebben een trotse houding, een mooie gebogen kop en een lange dikke staart. Als ze je aan zien komen kijken ze meteen op, spitsen de oren en als je dichterbij komt komen ze op je af in de hoop dat er een stukje brood voor hen bij is. Ik heb al een stoel bij de afrastering gezet. Door die schapen hebben de pony’s minder gras. De logé zal binnenkort wel weer naar eigenaar gaan, zal Amber niet leuk vinden, maar ik weet nu al dat ze dan vaak bij de schapen zal staan. We laten de pony’s nu elke dag een uurtje op het gras voor de weides lopen, hoeven we dat ook nog niet te maaien. Gisteravond was het bal. Terwijl de logeerpony Sara na het vrije uurtje netjes meeliep naar de wei, vertikte Amber het. Ook met brood was die niet te lokken. Het gevolg was dat we in het pikkedonker die pony de wei in moesten zien te krijgen. Wim met een zweep om die te laten knallen en ik met een bezem om Amber tegen te houden. Het werd net wild west. Ze liep aan alle kanten om ons heen. Ik zag dat ze uiteindelijk in het stukje voormalige groentetuin was gelopen en dacht: Dat is kat in ’t bakkie en liep naar de ingang. Maar ze had het meteen door en komt met geweld op me af vliegen. De stukken gras vlogen me om de oren en ze trapte op m’n voet omdat ik ook niet aan de kant ging. Uiteindelijk ging madam zelf de wei in naar haar maatje en ik had het idee dat ze voorbij rennend ons uitlachte: Hi hi hi hi.
Toen we op de bank zaten uit te puffen bedacht ik dat Diny al vaker opmerkte: ’Iele bunt ok gien peerdeluu’.
Vanmorgen zijn de sporen in het gras nog goed te zien en mijn voet is wat dikker dan normaal. De dames staan al te wachten, naast elkaar, benieuwd wat er vandaag gaat gebeuren. Logeerpony Sara is een lammetje en loopt netjes mee naar het gras voor de wei. Amber is bokkig. Ze weet al wat de bedoeling is. Die laten we niet meer los lopen en gaat aan de lange lijn die we aan de afrastering vastknopen. Uiteindelijk pakt ze het brood dat ik haar voorhoud aan met gespitste lippen en met gestrekte hals en bij het derde stukje heb ik met een snelle greep het halster vast. Tja… wie niet sterk is moet.. eh… snel zijn.
Ik weet zeker wanneer Agnes er is of Eva, dan is het een lammetje. Maar ja…. Dat zijn ook paardenmeisjes….
L: Amber, R Sara
[i]So nice to have sheep and especially this breed: Schoonebekers, proud with a beautiful ramshead and a long tail. They like it when I give them small pieces of bread. My chair is near the fence…
But… with the sheep there is less grass for the pony’s. So they can eat out of the meadow for a couple of hours, so we don’t need mowing.
Yesterday evening was a special one. Amber didn’t want to go back into the meadow and so we had a kind of wild west in the dark. We tried to catch the pony but it seemed he was laughing about us. Just when I thought I could catch her she made a run, pieces of grass and mud were everywhere around me, she stepped on my foot and I’m sure I heard her when she went through the gate by herself hi hi hi hi….
When we were inside again sitting on the couch I had to think what Diny used to say:’You aren’t horse people’.
This morning you could see the traces of our wild west adventure and I felt my foot which was swollen a bit. The pony’s were waiting for me at the fence, next to each other. Sara was very quiet but Amber didn’t come at first. She knew what would be happening. I had a few pieces of bread and with a long neck and pointed lips she took the bread. The third time I was quick and catched her to take her out and fastened her at a long lounge and fixed it at the fence. I’m sure when Eva or Agnes would be there they could catch her immediately and Amber would let them.
Yes I know… those are horse girls…
[/i]