Hetty Site

Pieter Johannes de Bruin

Het blijkt toch normaal te zijn dat je bij het ouder worden meer interesse krijgt in het leven van je voorouders. Ik ben niet de enige die nieuwsgierig is naar hun leven. Wat is er veel veranderd in één generatie al. Ik ken al een heel stel in vrienden- en familiekring die zich bezighouden met de stamboom van de familie. Je vindt er veel informatie. Het was geen gemakkelijke tijd voor onze voorouders. De medische wetenschap heeft intussen grote vorderingen gemaakt. In elke familie waren een aantal doodgeboren baby’s en er overleden veel jonge kinderen aan allerlei ziektes. Intussen weten we ook veel meer over gezonde voeding.
Zo kregen we een berichtje van een dochter van oom Bé de Bruin en haar man. Dieneke was pas 6 jaar toen haar opa de Bruin overleed en wist weinig van hem. Haar vader was een gezellige verteller maar over opa de Bruin wist ze dus weinig. Het gezin van zijn zus Siet des te meer. Zij was de oudste en opa de Bruin woonde de laatste jaren van zijn leven bij Wims ouders, Gerard en Sietje van der Kolk- de Bruin.
Hoe zou opa de Bruin toch vanuit Zoetermeer in Wapenveld terecht zijn gekomen, vroegen Jan en Dieneke zich af. Ik had er ooit al eens over geschreven. Opoe Dientje diende bij een rijke familie in Zoetermeer waar Piet de Bruin aan de deur kwam met kleding en andere zaken. De de Bruin familie had een winkel in bedden en textiel. Misschien vroeger nog wel meer en daarmee ging Piet, een van de broers, langs de deuren. Vader de Bruin was jong overleden en de broers moesten het zaakje runnen en er werd mij verteld dat het er wel eens ruig aan toe ging met die broers.
Maar tussen Piet de Bruin en Dientje Eilander werd het zo serieus dat ze trouwden en samen naar haar geboortedorp Wapenveld vertrokken, waar ze eerst op een kleine boerderij woonden en Piet er daarbij ook in de papierfabriek werkte. De papierrollen waren verschrikkelijk zwaar, maar terwijl de mannen al moeite hadden met één rol papier, pakte Piet de Bruin er onder elke arm één, zo werd mij verteld. Wim en Piet hebben nog op de boerderij gelogeerd en mochten ze in de bedstee slapen.
Tja… zo komen de herinneringen weer boven na zo’n leuke familiemail.