Ach… wat raakte dat Lindese Agnes. Ze vond mijn stukje over dierenliefde zo mooi, kon er helemaal in meegaan als natuurliefhebster tot… ze de laatste zin las: Als Wim z’n been weer uit het gips is mag hij mollenklemmen gaan zetten. Oei! Daar maak je die nuttige beestjes wel mee dood. En als echte dierenliefhebster gaf ze meteen aanwijzingen om die aardige beestjes te redden. Als kind op het Waorle had ze al medelijden met die mooie beestjes en plette de molshopen voor pa of grote broer aan kwam zetten met de klem.
Zelf hebben we in die 20 jaar aan het Schoolpad ook al van alles geprobeerd. Op verschillende plekken zette ik een bol van de Keizerskroon. Dat zou de mollen echt afschrikken, maar die bollen deden het niet in de Drentse aarde . Ook wolfsmelk hebben we geplant, wil ook niet hier. Flessen in de grond zie ik niet zitten. Toen hebben we Johan gevraagd. Die zette een soort pillen in de gangen. Dat hielp. Een paar jaar waren er minder molshopen, maar dat is ook gif.
Toch schijnt ons plekje een eldorado te zijn voor de insecteneters. In de aarde van het land van de boer zijn er geen wormen. Daar wordt zoveel gestrooid en de grond wordt ieder jaar overhoop gehaald dat er weinig leven in de aarde is . Bij ons dus wel! Toen kwam toch de mollenklem er weer aan te pas.
Maar nu…! Bij de aanwijzingen van Agnes was er eentje voor mollen carbid. Als je dat in de gangen zet geeft dat een vreselijke stank af zodat de mollen op de loop gaan. Dat hebben we nu besteld bij melkbusshop.nl. Als het op tijd komt kan Johan maandag even voordoen hoe je de gangen vindt. Ik denk wel dat ze in eerste instantie richting wei vluchten. We zullen ook daar de mollen carbid nodig hebben. Misschien vluchten ze wel naar de weg en naar de overkant. Daar is nog een stukje bos en meer weiland.
De laatste optie is een vangkooi. Lijkt me heel lastig onder de grond. En dan moet je ook nog binnen een dag verplaatsen want ze kunnen niet lang zonder eten. Met de grijze eekhoorns die de tuin bij Berdena en Curtis op de kop zetten en in zo’n kooi werden gevangen reed Curtis heel wat kilometers om ze op een plek aan de overkant van water uit te zetten. Dat is pas dierenliefde!
Ik hou jullie op de hoogte!