Wat kan er in één dag veel gebeuren?
Natuurlijk weet ik wel dat Queeny al op leeftijd is, maar ik rekende toch nog op een paar mooie jaren. Het is zo’n lieve vriendelijke hond, een trouw maatje van Storm. Bovendien was het de hond van Mark die ons zo lief was en is.
Ja… ze wilde wel graag binnen zijn, maar als Storm liet weten dat er verderop de Bargerweg wat aan kwam en er gewaakt moest worden, wilde ze maar één ding… mee doen. Ze bleef wel enigszins op afstand maar blafte des te harder.
Ineens veranderde er wat. Ze liep gisteravond in eens niet meer recht vooruit en viel telkens om. Er moet iets in haar hersenpan gebeurd zijn. Het werd niet beter alleen maar erger. Toen we vanmorgen beneden kwamen wist ik het: dit was het dan.
Ik belde dokter Harry, onze trouwe veearts. Hij was er niet, zelfs niet op zijn noodnummer. Daarna werd het de dierenarts van Susan van Arts en Dier. We konden om half 11 al bij haar terecht. Mijn zwemuurtje en ons rondje Kringloop werd nu een beladen ritje naar de dierenarts. Eén blik in de ogen van Queeny en haar leeftijd zei haar genoeg. We mochten haar achter in de auto laten liggen en kreeg ze haar narcose en uiteindelijk haar verlossende injectie. Toen ze rustig insliep kwam ineens de zon door de wolken en scheen op haar mooie halfwitte kop.
Ik had Rick vanmorgen al gebeld en toen we thuiskwamen opnieuw. ‘Ik weet wie Queeny staat op te wachten boven’, zei hij.
Ik vroeg hem om te komen helpen om een mooi graf uit te graven voor Queeny. Om half 1 was hij er al en samen maakten we een mooie plek klaar, vlakbij waar haar vader Scott begraven ligt.
Wim kwam er bij toen we klaar waren en we samen Queeny op haar dekentje er in hadden gelegd.
’Queeny je was uniek, onvoorwaardelijk trouw en een voorbeeld voor ons mensen.
