Maar eerst naar Piet en Marijke in de Morvan.
De laatste dag op camping De Boomgaard: opruimdag. De voortent moet er weer af en even schoongemaakt. “Daor bu’j de hele dag druk met “, zei Johan gisteravond nog. Dat kon ik me niet voorstellen… zo’n voortentje doe je toch even in een half uur. Toen we ’s morgens bij Johan en Joke in het zonnetje zaten aan de koffie… moest ik toegeven dat het toch even langer dan een half uur zou worden. De caravan heeft hier meer dan drie maanden gestaan.
Ben en Niesje gingen heel tevreden naar Hattem terug en wij poetsten nog even door.
Volgend jaar komen we gezamenlijk een weekje terug.
Ach… het is ook goed weer thuis te zijn. De kippetjes komen meteen op ons af. De pony’s staan al bij het hek en Suze en Loedertje staan klaar om mee naar binnen te glippen.
Ik ben al weer aan het schilderen, want de houten borden voor Mary Anne wil ik graag af hebben voor we volgende week vertrekken.
We zijn ondertussen ook al weer naar onze chiropracter geweest. Toen die hoorde van Wims klachten onderzocht ze hem ook en vond dat hij een “strakke” milt heeft. Het zou zelfs verergerd kunnen zijn door de ingreep om z’n pacemaker om te wisselen. Vanaf april is het inderdaad vervelender geworden. Ze heeft hem extra behandeld om z’n spieren wat losser te krijgen en heeft voedingsadviezen meegegeven: ‘s morgens en ’s avonds ananas. Daarnaast eens in de twee dagen leverpaté om z’n ijzergehalte wat op te vijzelen. Ze noemde een aantal eigenaardigheden die bij dit verschijnsel horen: een Calvinistische inslag…ahum, kort lontje… te veel bezig met dingen doen i.p.v. genieten. Ik zeg niks…. Maar sommige van die dingen herken ik wel. Ha ha! Z’n creatieve kant moet maar eens meer uit de verf. Zingen doet hij al met plezier… nu moet hij gaan leven zoals ze in Zuid Portugal doen. Gewoon alles heel ontspannen doen….. en beetje bij beetje. En dat is het nu juist. Als hij één keer bezig is moet alles af… klaar… finito ready! Maar goed dat we straks nog weer op pad gaan met ons caravannetje… ja richting Zuid Portugal.