Als de dag van gisteren….
Hoera hoera Robin is 13 jaar en helemaal kind af. Terwijl ik vaak in de brugklassen lange meisjes en vaak kleine jongens zag, gaat dat bij Robin niet op. Hij kijkt allang over me heen.
En wat geef je nu aan zo’n knul tussen servet en tafellaken? In deze tijd zijn ze op die leeftijd aan een eigen laptop toe. Dus de hele familie heeft botje bij botje gelegd. En hij is er… het pronkstuk…een echte laptop, helemaal voor hemzelf. Ze worden steeds mooier en Robin is er ècht blij mee.
Het is als altijd met dit soort feestjes heel gezellig bij Gerhard en Judith en ik moet opnieuw de nieuwe veranderingen bekijken aan huis èn tuin. De beide opa’s zijn vorige week ingeschakeld om graszoden te halen om de tuin ook een nieuwe look te geven en nu is alles klaar. Ze kunnen heel blij zijn met de nieuwe ruimte en dat zijn ze. De hal is veel groter, net als de bijkeuken en de extra werk- en studieruimte met zicht op de tuin is prachtig geworden.
Nu moeten alleen de overbodig geworden tegels afgevoerd worden. Mark en Jennifer hebben er wel belang bij. En weer wordt Wim ingeschakeld, woensdagavond aantreden mèt aanhanger. Dat ding – en bordercolliepup Scott natuurlijk –was het eerste wat we aangeschaft hebben toen we hier aan het Schoolpad kwamen wonen. Nieuw kostte hij ƒ1000, maar heeft z’n geld allang opgebracht. Heel de familie- en kennissenkring was er blij mee. Het is wel het handigst als ze zelf een trekhaak hebben natuurlijk.