Hetty Site

Rozengeur en maneschijn

foto: echte Groninger Swifters.

Daar gingen we dan met de laatste lading lammeren. Ze gedroegen zich perfect.Thuis werden eerst Beertje en Witje naar de stal gebracht en de drie Groninger rammen in het hok naast de open haard. Dit was wel even wennen voor ze …die fles. Maar ook dit was geweldig om voor te zorgen. Alleen bij Witje begonnen de rare plekken die ze op de neus had zich uit te breiden. Die zal toch geen bekschurft hebben( zere bekjes). Toen de man uit Erica zich weer meldde met nieuwe lammeren gaf hij toe dat hij dat bij zijn schapen ook had. Daarom hadden we zijn stal natuurlijk niet gezien! Het is op zich geen ramp, want het geneest met een paar weken wel, maar het is zo besmettelijk dat de andere lammeren het gegarandeerd ook krijgen. Ja dus allemaal, behalve Beertje.
Het is zo besmettelijk dat Wim en ik het ook aan onze vingers kregen.Onze huisarts had het nog nooit gezien. De boel werd op kweek gezet: de ziekte van Orff heet het dus.Een paar lammeren begonnen wat te rochelen, de dierenarts schreef een homeopatisch middel tegen bronchitis voor. De volgende dag lag één van de Staphorstes dood in het hok, toch waarschijnlijk longontsteking. Wim haalde toen gauw een antibioticum voor Beertje, die ook al slapjes werd. Dat hielp gelukkig.
Weer een dag later lag Witje dood in het hok met een opgezette buik. Darmwenteling?
De Groninger rammetjes hadden onderde hand ook de zere bekjes opgelopen, niet erg gelukkig. En de kleinste die het de eerste paar dagen nog zo goed deed wilde of kon niet genoeg drinken. Ik kon wel janken. Hoe we ons best ook deden er ging maar een klein beetje iedere keer in. Hij verzwakte en ik had hem op een gegeven moment al in een doos gelegd , eigenlijk om dood te gaan . Ik kom een half uur later weer kijken …en staat hij er weer gewoon naast.Toch maar weer het flesje enz. Het was verdrietig maar ook een bevrijding toen hij op een morgen dood in de stal lag. Volgens Corrie had hij waarschijnlijk een geboorteafwijking. Zo zie je maar weer: Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn voor een hobbyboertje!
De 4 die we nu nog hebben doen het gelukkig goed.De swifters hebben van die mooie slanke kopjes. En Beertje wringt zich als hij het kan redden door het gaas of glipt naar buiten als je het hek opent en volgt me nog steeds overal op de voet tot in de keuken. Hij blijft speciaal.