Net zoals je je kinderen los moet laten als ze voor het eerst zelfstandig naar school lopen, met hetzelfde gevoel zie ik het kleine lam naar de stal rennen, achter de twee grote lammeren aan die bij de eerste stormvlaag met regen al richting stal waren geracet. Hij weet het nu waar hij de beschutting kan vinden. Tot grote verontwaardiging van de grote lammeren kreeg hij nog zijn fles. Vannacht was de kleine voor het eerst bij de anderen in de stal, de wind is gedraaid en hebben ze er geen last meer van.
Morgen komt Frank het nest in de keuken afbreken en dan is deze periode van vertroetelen binnen afgelopen.
Oud collega Frank beschreef hoe zijn leven in deze coronatijd er uit zag, wat hij miste aan golfsport en het zien van zijn kleinzoon, zonder theater en musea. Maar hij was er ook al achter dat het hem geld bespaarde dat er slechts mondjesmaat geshopt wordt en uitgaan bespaarde hen heel wat.
En dat is hier net zo al moet ik bekennen dat ik net nieuwe schoenen besteld heb op internet bij de Wolky shop, dezelfde die me al 2,5 jaar zo goed bevallen, alleen een andere kleur. Toch scheelt het dat ik amper een winkel in kom. Ik zie dan het vingertje van Rutte voor me met :’Blijf thuis!’
Uiteindelijk is dat de grootste opgave, zorgen dat je niet ziek wordt want we willen nog graag even doorgaan.
En we worden zeker niet vergeten. Gisteren zat er weer een leuk kaartje met een bemoedigende tekst in de bus en vanmorgen gingen Hans en Henk samen de cantorij leden langs met een bloemetje als steuntje in deze tijd met een tekst van een van de favoriete liederen:
Vrede wens ik je toe
Zegen wens ik je toe,
aandacht wens ik je toe,
dat er mensen zijn
met wie je kunt delen.
Zegen wens ik je toe.
