Toen Anja gisteravond even kwam kijken hoe het met deze oudjes ging kwam het Drentje vertellen dat het voor hen ook tijd werd. Ze mocht even binnen en kwam zoals gewoonlijk even tegen mijn knie op staan. Toen ze kleiner was wilde ze graag even op schoot geknuffeld worden maar daar is ze nu te groot voor. Zij vindt van niet. Vooruit dan maar! Anja schoot gauw een foto met haar mobieltje.
‘De lammeren zijn bij mij allemaal buiten’, zegt Rob steeds. Nu was ik mijn plan om het kleine lam in de wei te laten. En net nu wordt het kouder en komt er regen. Hij heeft geen warm moederlijf om tegen aan te liggen. Eergisteren had ik dus bedacht om hem nu ’s nachts samen met de grote lammeren in de stal te laten. Kunnen ze verder aan elkaar wennen. Het was echt kil en de wind stond er precies op toen ik ze daar achter liet en daarom leek het me een goed idee om die eerste nacht de warme lamp maar aan te doen. Terwijl we ons voor de tv zetten met een kop koffie bedacht ik dat ik rustiger zou slapen als ik wist dat het goed ging met die kleine en zag ze in gedachten al gezellig met z’n drieën onder de lamp liggen.
Het was bijna donker toen ik er toch maar even heen liep. Ik keek stiekem even naar binnen en zie de beide dikkerds samen onder de warme lamp en het kleintje helemaal in een hoekje bij de deur waar de wind onderdoor blies.
Hij liep als een lammetje achter me aan naar huis en zolang het nat en koud is mag hij ’s nachts weer mee naar binnen. Och… ook wel gezellig. Ik moet ook afkicken… Het is de laatste…
Vanmorgen werden we wakker met lawaai dat dichterbij kwam. De kleine uitbrekers kwamen verhaal halen bij de zijdeur. Ze krijgen nu twee keer per dag hun flinke portie melk en na de volgende week gaan we de melkgift afbouwen.
Vanmiddag heeft Wim met een dik stuk touw het hekje stevig vastgebonden.
