‘Ooh… en nog wel Schoonebekers’. Rob mailde gisteren: ‘Kun je er nog twee gebruiken?’ Tegen fleslammeren zeg ik nooit nee. Even later kwam hij met de twee slanke lammeren, mooi in hun soort. De moeder was er slecht aan toe en heeft van de drieling die met moeite geboren werd alleen het rammetje nog bij zich, in de hoop dat ze zich daar aan optrekt. Soms zijn dieren net mensen.
Zo was er ineens behoorlijk leven in de tent.
Dan hebben we ook nog een loopse Queeny die daar geen enkele last van heeft, maar Storm des te meer. Hij eet niet meer en jankt er wat af. Queeny verblikt of verbloost niet van haar grote vriend. Hij krijgt geen kans. Toch hou ik ze maar apart. Queeny met haar 11 jaar is te oud om haar aan een zwangerschap te wagen.
Dan is er ook nog een slimme haan. De kippen vliegen gewoon over elke afrastering maar de haan is misschien al op leeftijd en kan dat niet. Als het hekje naar de vijver dicht zit kan hij niet met de kippen mee. Daar heeft hij het volgende op gevonden. Hij komt gewoon naar binnen in het halletje en kijkt me enigszins smekend aan. Ik dacht al: wat moet die bij ons in de gang. Toen zag ik de kippen rondstruinen en krabben bij de vijver. Ik begreep en maakte het hekje voor hem open. Als een macho schreed hij op de hennen af en liet merken dat hij nog steeds de baas is.
De lammeren hadden we vanmiddag om ons heen op het terras. Ria kwam spinnen en we zaten er lekker bij. Zonet heb ik alle drie lammeren naar de schuur gebracht. Straks om half 11 krijgen ze hun laatste fles en hebben we rust na een enerverende dag.
