Dat heb je als je zelf ouder wordt. De verjaardagskalender krijgt steeds meer kruisjes te zien van zoveel lieve mensen die ons zijn voorgegaan. Vandaag was het de verjaardag van moeder Siet van der Kolk- de Bruin, geboren in 1914. Ze zou 106 geworden zijn. Ze heeft toch de 98 gehaald, meer dan 50 jaar als weduwe van vader Gerard. De laatste ken ik jammer genoeg alleen uit de verhalen.
Sietje kwam uit Wapenveld en ik weet niet waar ze elkaar hebben ontmoet. Wel vertelde ze dat de hooiberg hun geliefde plek was als Gerard weer naar huis ging na een avondje bij opoe en opa de Bruin. Siet vertelde dat haar toekomstige schoonvader en – moeder bij hen op bezoek kwamen om kennis te maken en dat moeder van der Kolk keurend had rondgekeken en had gezegd: ’Wij hebt op zondag altoos zand op de vloer’. En daarmee bedoelde ze een zandtekening wat blijkbaar een chique gewoonte was in vroeger tijden.
Ze vertrouwde me eens toe dat ze op de avond na de bruiloft ervoor zorgde dat ze het eerst in bed lag want ze wilde niet zelf bij haar toekomstige echtgenoot in bed moeten kruipen. Het verschil is me toen ontgaan maar voor haar was het van belang. Ze hebben het goed gehad Gerard en Siet. Maar ook na zijn overlijden heeft ze het gezin goed bij elkaar gehouden en iedereen gestimuleerd te gaan doen wat mogelijk was. Ook de kleinkinderen waren dol op haar wat bleek uit alle logeerpartijen.
Toen ik in beeld kwam herinner ik me de bijzonder positieve schoonmoeder die graag het heft in eigen handen hield. Het was altijd een verzameling van jongelui op zondag na kerktijd. Ze hield ervan. Het feit dat ik nog steeds met een glimlach aan haar denk op deze dag zegt wel iets over de invloed die ze op het leven van kinderen en kleinkinderen had.
