De eerste sinterklaasviering toen ik niet meer thuis woonde was in Hattem. Ik had een kamer bij de familie Sobering, met kost en inwoning heette dat. Ik had het er bijzonder gezellig. Mevrouw Sobering was weduwe, maar regeerde de boel met liefde èn vaste hand. Dineke was de jongste, toen een jaar of 15, Sietse was volwassen maar woonde nog thuis en Albert was in militaire dienst of op de binnenvaart; dat weet ik niet meer precies. Het huwelijk van de oudste dochter Tiny had ik ook al meegemaakt. En toen kwam dat sinterklaasgebeuren. Ook hier hadden we lootjes getrokken. Alles liep volgens plan en er werd wat afgelachen bij de gedichten. Toen was er voor mij nog een extra pakje. Het bleek een grote lichtblauwe onderbroek met pijpen tot op de knieën te wezen. Die had het thuisfront gestuurd, mama natuurlijk. Het was ook een berekoude winter, die winter van 62-’63. Ze dachten geloof ik dat ik zo’n beetje omkwam van de kou daar in Hattem. Ze kwamen daar niet meer bij van het lachen…
Daarna vierde ik het met de familie van der Kolk, ook goed voor wat lachsalvo’s. Marry van Piet was ook al in beeld.
Maar toen we eenmaal in Aalten woonden was er geen familie meer in de buurt en maakten we het zelf maar gezellig. We hadden zelf nog geen auto, zelfs nog geen tv. Ik had de familie op de Boomgaard wat kleine dingetjes gestuurd en op 5 december….daar zaten we dan ’s avonds…. ,Wim met z’n nieuwe pijp en ik met nieuwe gele pantoffeltjes met pompon er op, achter de chocolademelk met speculaas. Gerhard had nog nergens benul van. Die moest nog een jaar worden. Toen nam ik me voor om wat er ook zou gebeuren… al moest ik de hele familie vragen, ik nooit meer zo’n saaie sinterklaasavond wilde hebben. En zo gebeurde het dan dat het jaar er op de familie bij ons kwam om sinterklaas te vieren. Dan maar geen wit paard door het grind naar de voordeur, maar een ferme bons op de kamerdeur, een zwartepietenhand met strooigoed en even later een mand met pakjes voor de deur. En zo bleef het niet alleen in Aalten, maar ook vele jaren in Hengelo tot Diny kleine kinderen had en de beurt naar haar ging.
