‘Weet ie waor wi-j disse wekke hen bunt ewest?’ Diny keek me vragend aan en gaf meteen als antwoord: ’De beentjes van St Hildegard… en dat was de moeite weerd… is ok iets veur jullie’.
We hadden er al aan gedacht en nu Wim weer redelijk mobiel is kan dat wel weer eens.
‘Helemaol uutverkocht, volle bak’, voegde ze er aan toe.
Zou dat? Tot nu toe zijn de films die we bezochten lang niet bezet. Voor alle zekerheid zocht ik op de site van ons Kinopolis en besprak een paar plaatsen die ook voor Wim goed bereikbaar waren: Cosy seats op de 8e rij. Ik was benieuwd hoe cosy die gisteravond zouden zijn. Inderdaad mooie plaatsen met aan beide kanten een extra tafeltje zodat je meer ruimte had en daardoor meer privacy.
Diny had niets teveel gezegd. We genoten van Herman Finkers en Johanna ter Steege en natuurlijk van het Twents. Voor de niet streektaalspreker was het ondertiteld. Inderdaad was het nu ook volle bak, is toch gezelliger.
Het verhaal was ook bijzonder, echt Finkers met onverwachte leuke wendingen. Zelfs een van onze lievelingsplekken aan de Rijn kwam voorbij: de rots van de Loreley met beeld en al.
Zo’n avond? Het smaakte naar meer….
