‘Emmen moet maar een andere trainer krijgen’. Rick kijkt naar zijn vader die perplex naar de tussenuitslagen kijkt van de wedstrijd Sparta- FC Emmen. 1-0, 2-0, 3-0…..
‘En die zit daar in die stoel’, voegt hij er aan toe en knikt richting Wim. We hebben nog geen glasvezel en kunnen niet alle wedstrijden zien van ons FC Emmen. Dit keer dus telkens even overschakelen naar de tussenstanden.
De uit wedstrijden zijn blijkbaar lastig voor de jongens van de club. Het zat ze niet mee, zelfs 2 eigen doelpunten. ‘Komt omdat ze geen eigen publiek bij zich hebben’, vindt Rick. Inderdaad op eigen terrein hebben ze mentale en luid klinkende steun met bijpassend gezang van hun eigen publiek en zo zal het Sparta hier ook wel vergaan. Rick begint het steeds meer te volgen.
‘En Rick heb je Amaka al wat meer Nederlands geleerd’, vroeg ik. Afgelopen weekend was hij met Arend, Amaka en hun kleine mee naar Berlijn en was van plan om langzaam en duidelijk met Amaka te praten, alleen Nederlands. Hij wil er aan meewerken dat die Nederlandse taalontwikkeling bij haar wat sneller gaat. Rick keek op. ‘Elke morgen zei ze: ’Goedemorgen Rick’. Hij moest er zelf om lachen. Hij heeft het mooi gevonden samen en vindt Berlijn een stad om meer van te ontdekken.
Intussen waren beide broers vanmiddag hier en dat is altijd een gezellig uurtje, al blijven we allemaal de kwinkslagen van nummer drie missen..
Wim had zich de hele middag voor het schaatsen gezet. Sport verveelt hem nooit. Jammer van die tussenstanden van de FC. Ach, dat is maar even. Hij blijft fan.
Intussen oefent hij al het lopen met één elleboogkruk. Nog even en volgend seizoen kan hij de trappen bij de voetbal zelf weer beklimmen, want daarboven op de Oosttribune is zijn vaste plek. Gerhard neemt tot dan met veel plezier de honneurs voor hem waar.
Intussen heeft de haan zich met zijn favoriete hennetje teruggetrokken op hun slaapplek. Het knusse kippenhokje is nog steeds uit de gratie.
