Soms zit het mee en …..

Soms zit het mee en soms zit het tegen…..
Gisteravond een telefoontje. Mark: “Hoe is het bij jullie?” Ik denk nog even dat hij komt vragen hoe laat ze verwacht worden vandaag en meldt dat het ons goed gaat “Nou bij ons verder ook goed… ware het niet dat Eva in het ziekenhuis ligt.” Ze heeft achter in de tuin een trampoline en wilde een salto achterover maken en ja…. ze kwam verkeerd terecht. Via de huisartsenpost naar de eerste hulp in het Scheperziekenhuis. Ze dachten nog even aan een schouder uit de kom en een sleutelbeenbreuk, maar een foto wees uit dat er helemaal bovenaan de bovenarm een breuk zit. Ze zal een nachtje moeten blijven. Ze had al snel iets voor de pijn gekregen en de dame begon al snel te regelen… afstandsbediening, telefoontje.
Vanmorgen is ze geopereerd en met een paar schroeven is de breuk vastgezet. Het komt allemaal weer goed volgens de chirurg. Hij was opgeroepen en kwam zo van z’n boot af.
Mark en Jennifer komen vanmiddag toch nog even met Eva bij ons langs. Arm in een draagdoek en een wit gezichtje en pijnstillers mee. Ze is er zes weken mee onder de pannen…. Toch nog veel pijn en misselijk. Niks doen is niets voor haar, maar ’t zal moeten.
De barbecue gaat verder zonder de drie Sleners.
Gerhard, Judith, Robin èn Rick weren zich aardig. We besluiten de dag bij het kampvuur dat Wim en Robin aangestoken hebben. De plantenspuit verhoogt de stemming. Robin en Rick hebben hem om de beurt te pakken en tja…. dan weet je het wel…
Hoop dat Eva vannacht toch wat kan slapen.