Soms zit het mee… en soms….
Wie ons wel en wee regelmatig volgt is misschien die ene bepaalde pechdag niet ontgaan. Dachten we een prachtig keramisch fornuis op de kop getikt te hebben, gaat de glasplaat van de oven aan gruzelementen. Ben en Niesje hadden er speciaal een dagje voor uitgetrokken, zodat Ben en Wim het zaakje goed aangesloten zouden krijgen. Nou ja toen hebben ze het fornuis toch maar vast op de plaats gezet en gelukkig kon er een nieuwe glasplaat besteld. Daar hadden we nog geluk mee dat die onderdelen los te krijgen zijn. Zouden wij niet de enigste zijn met zo’n pechdag?
Het pakket met de nieuwe glazen deur staat al een paar weken te wachten. Wim ziet er blijkbaar tegenop om die te verwisselen, maar vandaag moet het dan maar gebeuren. Het fornuis wordt met vereende krachten naar buiten gebracht en op de tuintafel gezet, oude splintertroep er af gestoten, goed kijken hoe het een en ander in elkaar zit en dan… Het gaat eerst van een leien dakje… tot die ene schroef. Die kan Wim er met geen mogelijkheid inkrijgen. ‘Den is dol edraeid. Kan niet anders’. Het zweet begint ons al in straaltjes van de rug te lopen. ‘Iets meer naar links… de ovendeur een beetje open dan… die eerste schroeven er maar weer uit…….’
Ik weet niet eens meer hoe het kon gebeuren maar de ovendeur zit op z’n plaats en de keuken is weer compleet. Nu kunnen we aan de appeltaart.
[i]Sometimes lucky and…
Who often reads this little stories maybe remembers that one bad luck day. We thought to have bought a great new stove for our kitchen, then Wim was so unhappy to break the glass door in thousand little pieces. Ben and Niesje came over to Emmen to help and place that oven. So they put it on her place, so we were able to cook but couldn’t use the oven.and we ordered a new glass door. There must be more who had the same bad luck….That door came and was laying and waiting for a few weeks while Wim was anxious to replace it in the right way. But today was thè day… with all the courage he had Wim took the package with the glass door and opened it. Together we brought the oven outside and put it on the garden table, old stuff removed, took a good look and… It went very well … at first… until that one screw. No way to put it in. The sweat starts running on our backs. A bit to the left… oven door a bit open… than remove the first screws again and so on….
I can’t remember how it happened at last… but the oven door fits and the kitchen is completed again. So …and now the apple-pie…[/i]