Ik weet niet meer precies wat er aan het keramisch fornuis mankeerde, maar we konden een prachtig nieuwe op de kop tikken van iemand die naar het bejaardencentrum ging verhuizen. Oven nooit gebruikt.
Ben en Niesje trokken er speciaal een dagje voor uit, zodat Ben en Wim het zaakje goed aangesloten zouden krijgen. Maar soms zit er iets tegen, de glasplaat van de oven ging aan gruzelementen. Nou ja toen hebben ze het fornuis toch maar vast op de plaats gezet en gelukkig kon er een nieuwe glasplaat besteld. Daar hadden we nog geluk mee dat die onderdelen los te krijgen zijn.
Het pakket met de nieuwe glazen deur kwam en stond al al een paar weken te wachten. Wim zag er blijkbaar tegenop om die te verwisselen, maar toen moest het dan maar gebeuren. Het fornuis werd met vereende krachten naar buiten gebracht en op de tuintafel gezet, oude splintertroep er af gestoten, goed kijken hoe het een en ander in elkaar zit. Het ging eerst van een leien dakje tot die ene schroef. Die kon Wim er met geen mogelijkheid inkrijgen. ‘Den is dol edraeid, kan niet anders’. Het zweet begon ons al in straaltjes van de rug te lopen. Iets meer naar links, de ovendeur een beetje open, dan die eerste schroeven er maar weer uit…….
Ik weet niet eens meer hoe het kwam, maar de ovendeur zat op z’n plaats en de keuken was weer compleet. En konden we aan de appeltaart.
Dat was 12 jaar geleden. Wim haalde een paar maanden terug even een pan van het keukenkastje en… pats.. valt de glazen deksel op de keramische plaat, ook glas. De deksel heeft het overleefd, maar niet de glazen plaat.
Intussen hebben we een nieuwe, inderdaad weer een mooie 2e hands. Ook hier ‘oven nooit gebruikt’. Anja gaf een goed advies: je kunt er een afdekplaat voor kopen.
Foto: Wim in actie, 12 jaar geleden…