De terrasset van steigerhout is al schoongemaakt. Nu moet er nog even een laagje beits op om het wat op te frissen. Tot mijn spijt had ik al gezien dat de pot met beits die ik over had gehouden verleden jaar een rare kring vertoonde. Ik had die netjes, zoals aangeraden wordt, op de kop weggezet in de kast in de schuur, maar blijkbaar zat de deksel niet vast genoeg en was er wat beits uitgelopen. Ik sta net met een paar stevige messen klaar om de boel los te steken als buurvrouw Anja met Daan en Tim aan komt fietsen. ’Och, ik was op de markt en heb voor jou ook maar wat tulpen meegebracht’. En even later zitten we aan de koffie en de jongens spelen lekker buiten.
Nu na het eten vraag ik Wim:’Wil ie efkes die pot beits in de schure löstrekken. Den is mien lös egaon’. Ik zeg nog: ’En nem dan effen een mes met um de boel lös te stekken’. Nee daar gunt hij zich geen tijd voor en met gezwinde spoed loopt hij naar de bewuste plank in de schuur en wordt de bus losgetrokken. Zie je het voor je? Een stroom blauwe beits verspreidt zich over de plank en.. over de rand. We hebben gered wat er nog te redden was, maar je snapt dat er veel keukenrol, terpentine en gesop op volgt. De emmer met sop gaat me ook nog over de vloer. Die wordt in elk geval meteen goed schoon. We hebben er geen van tweeën veel woorden aan vuil gemaakt, maar weet je wat die slimmerd nog wel even kwijt wil voor we ons in postuur voor de tv zetten? ‘Ie hadden dat van dat mes wel effen ‘met wat meer naodruk’ können zeggen!’
