‘Ik vind het best spannend’, zegt Wim als we terug zijn uit het zwembad. We zijn de week goed begonnen en het was weer lekker bewegen in het water. We maken nog steeds gebruik van de kleedkamer voor gehandicapten wat een oplossing is. Er is een stoel waar Wim zich gemakkelijk op kan aan- en uitkleden.
‘Spannend? Wat spannend?’
‘Nou, het bezoekje in Zwolle aan de orthopeed’. Ik denk dat het precies een jaar geleden is dat we er voor controle waren. Toen was orthopeed van Overvest tevreden over de vorderingen. Zij had de leiding gehad over die uitgebreide operatie en het opbouwen van de beschadigde heup. Volgens mij is er niet veel veranderd, ik vind zelf dat Wim nog steeds mobieler wordt al is de stok een blijvertje. Het aqua joggen heeft hem zeker soepeler gemaakt.
We zijn er klaar voor. De kleine scootmobiel zit al achter in de auto, heeft hij er zelf al in gedaan en na het maken van de foto en de afspraak met dr van Overvest gaan we door naar Tonny in Hattem.
Intussen werpt Wim zich op de puzzels uit de krant en zijn speciale boekje met woord zoekers, woordmixers en woordkronkelaars en zelfs een Zweedse puzzel. Hij is er intussen aan verslingerd, je kunt het al bijna een verslaving noemen. Regelmatig stuurt hij er eentje door naar de krant, maar winnen is er nog niet bij.
Intussen zijn we weer terug. ‘Wat ziet u er goed uit’, merkte dokter van Overvest tevreden op toen ze Wim zag. ‘Geen pijn?’ Ze was tevreden over de foto en had er twee naast elkaar op haar scherm. Eentje van net na de uitgebreide operatie en eentje van 5 minuten geleden. Ik zag geen verschil en ook zij was bijzonder tevreden over het kunstwerk dat ze verricht hadden als team. Over een jaar terugkomen, was haar voorstel.
Ik zocht er thuis even de foto bij van 1,5 jaar geleden. Hier kun je ook goed zien wat er aan gesleuteld moest worden met donorbot, gaas en schroeven.
We hadden erna nog een paar gezellige uurtjes bij Tonny in Hattem met een lekkere pompoensoep als afsluiting.
