We wonen hier nu ruim 25 jaar op dit plekje aan het Schoolpad. Omdat net dit stukje Schoolpad vlak langs de N862 naar Klazienaveen loopt staat er behoorlijk wat aan groen tussen ons en de weg. Zoveel groen dat we het hek niet meer kunnen zien. Nu hangt er wel een flinke scheepsbel met een stuk touw naast maar toch twijfel je of er nu wel of niet iemand bij het hek staat. Onze oren zijn in die tijd ook 25 jaar ouder en het groen flink hoger geworden.
Wanneer Queeny hier is dacht ik dat het geen probleem was want telkens als er iemand aan het hek was liep Queeny naar het pad naar ons huis en keek of we het gehoord hadden: Volk aan het hek, betekende dat. Dat was gemakkelijk. Maar tegenwoordig doet ze dat te pas en te onpas en vooral wanneer we iets van postnl verwachten sjouw ik me een ongeluk voor niks. We hebben al eens een belletje aan het hek gehad dat je binnen kon horen maar die was zo stuk. Een camera dan misschien?
Vrijdag was Frank geslaagd voor zijn VMBO en kwamen Alle, Anja en Frank langs met taart op de goede afloop. Toen het probleempje ter sprake kwam zei Alle: ’Hebben jullie niet ergens een oude spiegel? Dan zet je die daar op de hoek. Ik heb wel een idee…’
Ik vond boven nog een passpiegel en probeerde wat uit. Was lastig want hoe zet je dat ding goed in de bosjes dat je van binnenuit het hek ziet. Hij viel al eens om en er was al een hap uit.
Toen kwamen Alle en Anja en een compleet stuk spiegel op een plank gemonteerd op een stevige paal. Die jongen is ook van alle markten thuis. Het geval werd geplaatst en heen en weer gedraaid, geschoven en vastgezet totdat Wim binnen aangaf dat hij kon zien wie er aan het hek staat.
Je weet het wel hè… van die goede buur….?
