In een wolmuseum in Wales was nog een oud type spinnewiel te zien- vakantie 2004.
Eind jaren 70 en begin 80er jaren was het helemaal in om te spinnen, te verven en te weven. Natuurlijk kon ik dat niet laten en vol enthousiasme stortte ik me op deze creatieve uiting. Wim maakte spintollen die ik op school gebruikte. De gesponnen wol verfden we thuis. Het moderne spinnewiel, genoemd naar zijn maker Louët, werd zelfs even buiten Hengelo gefabriceerd en kwam er ook. Het is een soepel werkend spinnewiel, hij doet het nog steeds. Ik heb er wat afgebreid, want met die schapenwol moest je wel wat doen. Zelfs pa kreeg een dikke gebreide trui van grijze schapenwol. Die trui is later nog met een zending mee naar Roemenië gegaan. Wim kreeg een bruine trui met V hals en verder breide ik er kleutertruitjes en bruine vesten van met ingebreide witte schaapjes.
Tien jaar later was het enthousiasme wat betreft spinnen en weven aardig bekoeld. Ik was ook te druk met school en huis en haard. Tot ik tijdens een vakantie in de Yorkshire Dales een kunstenares mooie wanddecoraties zag maken die ze zelf gevilt had. Ze gebruikte er Merinowol voor in allerlei kleuren. Dat leek me ook wel wat. Nu is onze schapenman Rob secretaris van de Vereniging van het Drentse heideschaap en nodigde me uit om a.s zaterdag een workshop mee te maken. Daar leer je vilten. Hij haalt me op en brengt me thuis en levert de vachten die we daar nodig hebben. Ik ben heel benieuwd. Alleen moet het bezoekje van Joanne en Bram verzet worden. Ik heb al ingesproken, maar moet haar nog wel even aan de lijn hebben. De trouwjurk van oma waar Joanne interesse in heeft kan nog wel een dagje of langer wachten…. hoop ik.