De overvolle Camping Loreleyblick van bovenaf gezien.
Our favourite campsite seen from the heights -fully booked- what a pity.
All day and night you see and hear the boats coming along.
17-9
Nu wordt het tijd voor onze geliefde plek aan de Loreley, maar wanneer we vanaf Bingen de B9 langs de Rijn volgen zien we de bui al hangen. Alle campings lijken propvol te staan. En ja… bij Camping Loreleyblick kan er niets meer bij. Het is de tijd van de septemberfeesten Rhein im Flammen. “Wie-j gaot naor huus”, is het eerste wat Wim zegt. Maar dat zullen we nog wel eens zien. Ik weet nog een kleinere camping in het Grundelbachtal hier vlakbij. Dan is hij de teleurstelling te boven en even later staan caravan en tent op een klein maar fijne camping aan een beek.
We maken samen met Rick een rondje langs de bekende plekken. Natuurlijk langs Badenhard dat totaal opgebroken is, maar nog net berijdbaar, even langs het huisje. Rick schiet opnieuw hevig foto’s en dan komen we langs boer Steeg die net buiten is. We worden meteen binnen genodigd voor een kop koffie met Pflaumentorte. Dochter Sigrid, die de boerin is, wordt er bijgeroepen. Ze werkt naast haar boerenbedrijf ook als klasseassistente op een basisschool in Boppard. Ze doet allerlei zaken wat betreft land- en tuinbouw met de kinderen.- “ Ich mache die Arbeit uns sie ist der Boss”, zegt vader Gerhard. Ze vinden het geweldig dat Rick er nu ook bij is. “Wanneer brengen jullie die andere twee mee”? We brengen zo een aangenaam uurtje door met herinneringen èn het wel en wee van de laatste jaren.
We besluiten de dag met de beloofde Pommes mit Bratwurst bij de Imbiss in St Goar en genieten van de boten op de Rijn. Dan eenmaal terug in de caravan lezen we lekker en bereiden ons voor op morgen met de volgende herinnerings tour.
Now we are approaching our favourite spot at the Loreley, but when we follow the Rhin from Bingen down to St Goar we see what’s coming. All campsites seem to be full. And indeed when we are at campsite Loreleyblick it is the same: FULL. It’s party time here, time for Rhein in Flammen. “We are going home”, is the first thing Wim said. But I remember me one nice little campsite in the Grundelbachtal nearby. Then his frustration is over and a few moments later our caravan and tent are ready for the next couple of days on that nice little campingspot at that brooksite. We already make a ride along a few well known places. Badenhard of course, but that little village is totally broken up. All the roads are being renewed.
But… we come through and have a look at our lovely little cottage in which we ‘ve spend so many holidays with the boys. Rick starts again making pictures of everything he remembered and then we are going to see our farmer Steeg where our boys spend so much time at milking time and where they had to ask for the milk every day: “Zwei Liter Milch bitte”. We were invited to have a cup of coffee with them. “How did you know I just baked a prune tart”, mrs Steeg welcomes us. Daughter Sigrid is the farmer, the third of their 4 daughters. Next to the farmwork she teaches at a school in Boppard about gardening and farming. Dad Gerhard -78years old- laughed and said: I’m the worker and she’s the boss. They love it to see Rick again after so many years. “When do you take the other two boys”? So we have a lovely hour together with old friends.
We end our day with the usual Pommes mit Bratwurst at the Imbiss in St Goar and enjoy it to have a look at the boats on the Rhin.
When we are back home in the caravan we read a bit and prepare us for the day of tomorrow.