Vanmiddag waren wij voor het eerst aan de beurt om de nieuwe vluchtelingen op te vangen en de bus naar het AZC in Ter Apel te wijzen. Het is een initiatief van alle kerken in en rond Emmen. Veel vluchtelingen moeten eerst naar het aanmeldcentrum in Ter Apel en hier is de laatste trein halte. Best een beetje spannend, maar Markus wachtte ons al op, de kledingkast was goed gevuld net als de voorraad brood, water en koek. Samen met Wim, Ans, Janneke en Pat waren we van 12 tot half 5 in de Stationshal. Twee keer per uur kwam de trein vanuit Zwolle aan en in de loop van de middag vingen we 90 vluchtelingen op, waaronder ook drie gezinnen met baby’s en kleine kinderen. Opnieuw waren Abdullah, Georgie en Soleiman van grote waarde, geweldige kerels zijn het, ook asielzoekers die hier al langer zijn. Ze gingen vooruit naar de trein om de nieuwelingen op te vangen en bij ons te brengen waar we ze konden voorzien van wat te eten, te drinken en in een aantal gevallen van kleding. De kinderen kregen allemaal een knuffel. Deze drie jonge mannen spraken Arabisch wat voor de Syriërs die geen Engels spraken erg gemakkelijk was. Met sommige mensen uit Irak die alleen Farsi spraken was het lastig communiceren, dat kon alleen met handen en voeten.
Over het algemeen waren de meesten goed gekleed. Ook hier viel het op dat er verschil is in mensen. De meeste Syriërs vandaag waren erg beleefd en bescheiden en spraken behoorlijk Engels. De Afghanen die wij zagen waren erg vrij en wilden zelf in de kleding grabbelen. We hoorden verhalen van een paar jongens uit Irak, die redelijk Engels spraken, over mensensmokkelaars die bagage en paspoorten afpakten. Ans mocht even een baby vasthouden terwijl de moeder wat kon eten. Toen dit gezin naar de bus ging kreeg Ans een zoen van de moeder. Jammer ik had geen camera bij me. Het was goed om deze middag mee te maken. Over een 12 dagen zijn wij weer aan de beurt, want de stroom vluchtelingen gaat nog door!
