De stoere mannen zijn weer weg, stratenmakers Erik en Johan. De verhalen bij de koffie ook. Dat varieerde van de ondeugden van Duitse herderspup Kyra tot en met de verhalen over de kinderen en recepten van mierikswortel. Daar wist de vriendin van Erik, afkomstig uit Polen, alles van. We hadden er nog eentje liggen en die nam hij dankbaar in ontvangst.
Het terras is klaar, helemaal opnieuw gelegd. Onvoorstelbaar snel hebben ze de laatste rondingen gelegd. Nu kan Wim straks weer sneeuw ruimen zonder telkens op een zijkant van een tegel te stoten.
Maar verder is het ene zandbende. Dat nieuw gelegde terras is namelijk helemaal bestrooid met geel zand. Dat moet, dat zand moet in de gleufjes tussen de tegels terecht komen. Dat wordt vegen en nog eens vegen. Verder loopt het verschrikkelijk in, ondanks rooster en schrobmat. Niet alleen door ons maar ook door de honden die soms voorbij stuiven naar het voorraam, tja… het blijft levendig soort, maar zo lief… Ach…. zandhazen zullen we nog wel een weekje blijven.
Straks is het familiereünie hier. Ben en Niesje, maar ook Henry en Tonny komen naar Emmen. Dan zullen er wel weer herinneringen opgehaald worden aan onze vakantie in Canada. Het lijkt wel lang geleden, maar zo’n twee maanden terug waren we net terug van onze camperreis en zaten we nog bij een ijshockeywedstrijd van Suze en Tom.
Arend en Amakka zijn intussen voor de wet getrouwd. Dat hebben Henry en Tonny in elk geval in Nederland al mee kunnen maken. Tegen koffietijd horen we meer.
