Storm ligt naast me en kijkt me doordringend aan. ‘Snap je me niet?, schijnt hij te willen zeggen. Hij heeft het zwaar en het liedje van Brigitte Kaandorp speelt door mijn hoofd: Ik heb een heel zwaar leven, héél erg zwaar. Storm heeft een beetje extra aandacht nodig en worden aangehaald.
Wat er aan de hand is? De nu 12 jarige Queeny is loops. Daar merken wij weinig van maar Storm des te meer. Hij is niet bij haar weg te slaan, heeft geen zin of tijd om te eten, hij begint lastig te worden. Toch blijft hij trouw naast me liggen, trillend dat wel.
’s Nachts houden we ze gescheiden. Queeny mag op een schapenvachtje voor de kachel in de voorkamer. Storm moet aan zijn eigen kant blijven, liefst in zijn mand. Toch ligt hij strak voor het hekje tussen beide kamers dat we regelmatig even horen rammelen als hij gaat verliggen.
Nee we hoeven niet bang te zijn dat er een nestje komt. Die tijd is geweest. Toen Queeny 7 jaar was hadden Mark en ik bedacht dat het erg leuk zou zijn als er pups zouden komen van deze twee.
We hebben allemaal genoten van het hele proces met die pups van Scott en Kim en later met Tessa.
Ja, Wim ook, zijn enige protest was: ’Ie ziet maor da-j ze kwiet wordt’, maar hij was de eerste die het nest naast de open haard opzette en later een buitenren timmerde.
Queeny bleef hier toen zelfs een aantal dagen logeren. Maar Queeny had er geen zin in, ze was niet gesteld op dat gesnuffel en opdringerig gedoe. Ook bij de latere keren dat ze loops was bleef dat zo. De enige die er van in de war raakt is Storm. Ach, die verwennen we maar een beetje meer.
Nog even en de rust is er weer.
