Even een zandbadje nemen onder de oude buxus.
“Kijk es”, zei ik gisteren tegen Wim. Ik hield drie kleine eitjes in m’n handen.
“Waar haal je die zo gauw vandaan. Waar heb je die gevonden”?
We hebben nog één haan en twee prachtige hennetjes overgehouden van die negen kuikens die vorige zomer ineens uit de rogge van de buurman bij ons over de wal kwamen stappen. De pups waren toen net allemaal naar hun nieuwe baasjes. Moeder Kriel heeft ze voor alle gevaren gewaarschuwd, want ze waren zo schuw als wat. Voor onze grote reis waren de oude kippen al door buurman Jans opgehaald en toen we weg waren heeft hij nog een poging gewaagd om met zijn beroemde haak nog een paar hanen te pakken te krijgen. Geesje had al een keer stiekem ’s avonds gekeken in welke hulstboom ze gingen zitten. Hij kreeg er ééntje aan de haak. De anderen waren hem natuurlijk al weer gesmeerd.
Toen we terug kwamen voor de kerst zagen we nog minstens drie hanen en drie hennetjes lopen.
Toen kwam de nacht dat we ‘s nachts wakker werden van het keffen van een hond buiten……dachten we. Maar er zijn vossen gesignaleerd en die keffen net als een hond.
Sinds die tijd loopt er nog dit laatste stelletje…een prachtige haan en z’n twee kippetjes.
Waar ze ’s nachts zaten wisten we niet totdat Gerald een oude conifeer omverhaalde. Die avond zochten ze een nieuwe overnachtingsplek in een kleinere conifeer. Daar konden de kippetjes wel naast elkaar zitten, maar de haan niet…die zagen we fladderend naar beneden glijden. Nu zitten ze ’s nachts naast elkaar op de hoogste horizontale tak in de grootste berk.
De dagen worden langer. Het is nu de tijd dat ze zullen gaan leggen. Ze hebben geloof ik 14 uur daglicht nodig voor de leg weer begint. Maar we hadden er een hard hoofd in waar we die eieren zouden moeten zoeken. Wim heeft alle moeite gedaan om ze in de ren en in het hokje te krijgen. Dat werd een fiasco. Toen we ze vanuit de ren naar hun hokje wilden drijven vlogen ze hoog de boom in.
Daarom was ik steeds attent of ik een kip hoorde kakelen. Dat doen ze meestal na het leggen van een ei. Gistermorgen hoorde ik dat voor het eerst en tot mijn stomme verbazing zit er een kip in het deurtje van het hok hard te kakelen. Ik heb gewacht tot ze weer gewoon hun rondje bij de vijver deden met hun drieën.
Toen ik naar het hok…en wat denk je….? Drie mooie eitjes gewoon in het legnest!
Dit zijn wel echte super-super-scharreleitjes!
Net nù hoor ik weer kakelen. En het komt weer uit de richting van het hok.
Dat gaat helemaal goed komen.