‘Het loopt nu synchroon ‘, meldde Rick afgelopen zaterdag. ‘Rick, je spreekt weer in raadselen’, zei ik. ‘Wat bedoel je precies?’
‘Nou, 1 juli was op een woensdag net als in de laatste week van Mark. Toen zag ik hem bij jullie op de bank liggen’.
Ik weet het, Mark zat heel diep en wilde het liefst bij ons zijn. Gerhard had hem opgehaald. Het werd een heftige rest van de week met veel doktersbezoeken die uiteindelijk niks uithaalden. De maandag er op waren we hem kwijt.
De donkerste dagen van ons leven.
Het is nu al meer dan 3 jaar geleden en wanneer de 1e van de maand op een woensdag valt staat Rick er weer extra bij stil, weet ik nu. Hij kijkt even op zijn mobiel: ’In december weer’. Rick heeft het elke keer als ik hem zie wel even over Mark. Als we twijfelen over iets wel of niet doen zegt hij vaak: ’Mark zou zeggen: Doen!’
Gisteren was Sanny een dagje bij ons. Het werd een bijzondere dag, we haalden veel herinneringen op uit ons gezamenlijk verleden, ook toen Klaas nog leefde. Vrienden voor het leven!
Ze vertelde ook over haar droger die stuk ging en niet meer gerepareerd kon worden. Een dag later begaf de afwasmachine het. Wordt ook vervangen.
Deze zelfde middag kwam de monteur bij onze droger die het ook niet meer deed. ‘Ja, ik weet jullie huis…. Met die beide bordercollies aan het hek hè?’, wist hij nog.
‘Elektronisch gedeelte kapot, mevrouw. Niks meer aan te doen’, klonk het na de inspectie. We bestelden meteen een nieuwe.
Nu zit ik te denken aan onze afwasmachine…. Hij is bijna vol. Zal ik….?
