Nee, niet alleen Wim Harwig bracht mij bij de taal en de plek waar ik me nog steeds thuis voel. Die zondag werd het ook aangehaald in de kerkdienst die door gemeenteleden zelf in elkaar was gezet. We hebben daar een commissie Leren Vieren voor en die keer was het weer bijzonder. Het ging niet alleen over ‘Ga op weg’ wat de titel was van de viering, maar ook over het je thuis voelen ergens. Een nieuw lied van Daniel Lohues werd hierbij aangehaald: Hier kom ik weg. Ja zo zeggen ze dat hier. Daniel komt uit Erica en na vijf jaar omzwervingen is hij er weer terug.
Ooit was er in Emmen in de Muzeval een avond met voor de pauze de Achterhoekse groep Boh foi toch en na de pauze Skik, de band met Daniel Lohues. De eerste was hier geen succes. Ik denk dat ze de liedjes niet goed konden verstaan, ik vind ze heel melodieus en prachtig. Toen kwam Skik en ineens kwam het publiek flink los. Skik vond ìk weer niks, maar nu Daniel Lohues met zijn luisterliedjes aan de weg timmert is het wat anders. Deze week hebben we iedere dag een gastredacteur in ons Dagblad van het Noorden die mag zeggen wat hij graag in de krant wil hebben. We hebben hiervoor Marga Kool al gehad. Daarna was het Bert Visscher en nog later dus… Daniel Lohues.
Waar Daniël het over wilde hebben? Het landschap in Oost Nederland, een interview met Herman van Veen, zijn intussen 20 jaar columns op zaterdag in het Dagblad van het Noorden, de voors en tegens over windmolens in het Drentse landschap, het verhaal over vriend en muzikant Hans van der Linden, kerkorgels in het noorden, Saksische schoonheden en dan bedoelt hij de verschillende typen Saksische boerderijen, Daniëls Ragu Bolognese en tot slot drie mensen die hem geïnspireerd hebben: Paul Mc Cartney, Leonardo da Vinci en Franciscus van Assisi.
Even luisteren? Zet hem even in de browser…. Door een klik….. hoor je Daniel zingen: Hier kom ik weg. Geniet ervan…
https://www.youtube.com/watch?v=afsxaBxBd0A