Soms heb je van die gedachten: Is dit het nou? Is dit wat ik met m’n leven wil? Het lijkt wel een verlate midlife crisis. Maar het is gek…. net als ik op m’n gemak onderuit lig te peinzen, want dat kan ik goed, komen die gedachten zo maar op.
Maar… wat wil ik dan? Vaker op vakantie? Doen we al genoeg. Meer beesten om het huis… wil ik wel maar is ook vermoeiend en voor de tuin hebben we onze Gerald al gelukkig. Als we het even niet meer zien zitten mogen we hem bellen.
Diny is actief bij de Wereldwinkel, Wim bij de Voedselbank en als zaterdagkoster bij de kerk. Wim sjouwt en tilt er heel wat af bij die Voedselbank maar geniet ook van de contacten en het feit dat je iets voor een ander kunt betekenen. Maar dat is niets voor mij. Ik ben geen verkoper en ook geen sjouwer
Soms komt er ineens iets bij je binnen zoals de oproep van MEE Drenthe voor gastgezinnen voor een jongen of meisje waar thuis wat rust nodig is. En zo kwam Agnes in ons leven, een weekend per maand, een creatief meisje die gek is op Tessa en de pony’s.
En zo las ik pas een oproep voor taalmaatjes, die allochtone vrouwen begeleiden. Meestal zijn het vrouwen, soms ook een man, die al een inburgeringcursus gehad hebben maar toch in een isolement dreigen te raken. Toen we een paar maanden terug in Hengelo bij Bertus en Marijke waren, bleek Marijke net van een kennismakingsgesprekje met haar nieuwe taalmaatje te komen. Zij was hier heel positief over.
Nou… ik heb de stoute schoenen aangetrokken en had gisteren een afspraak om eens te kijken of dit iets voor me is.
En dat is het. Straks zal ik me hiermee bezighouden en krijg ik een taalmaatje toegewezen. Een nieuwe uitdaging!
