Het was de grootste zorg van ome Jan toen hij ziek werd. Wie zou er voor tante Jantje zorgen als ze oud zou worden. Hij had zich geen zorgen hoeven maken. Bij ome Jan en tante Jantje, die met opa en opoe Eggink op de Boskamp woonden was het altijd een soort van zoete inval. Alle neefjes en nichtjes waren welkom. En vergeet ook de buurkinderen niet, iedereen kwam er graag. Ook later op de Boschheuvel hebben we wel eens met onze jongens gelogeerd in het Ei, zoals het tot huisje omgebouwde kippenhok werd genoemd.
Nu tante Jantje dik in de negentig is wordt het met de gezondheid minder. Haar korte termijngeheugen laat het afweten maar over de rest kun je nog aardig met haar praten. Naast de drie keer per dag hulp van de thuiszorg komt Erna elke morgen voor een kopje koffie en maakt ze een lekker bakje fruit voor tante Jantje. ’s Middags komt een ander nichtje, Jeanet. Ik begreep dat ook Reini en Tea regelmatig een bezoekje brengen. Vorige week waren Diny en ik er op een morgen en kon Erna even thuis blijven. ‘Ooo… wat vin ik dat toch lekker… kiwi’s’, zei tante Jantje toen Diny haar bakje fruit had klaar gemaakt. Ze geniet van alles om haar heen, is altijd opgewekt. Zo is het altijd fijn om haar even op te zoeken. Nee… ome Jan had zich over omzien naar tante Jantje geen zorgen hoeven maken. Wie goed doet, goed ontmoet.
[i]When ome Jan got ill he was worried about who would take care of tante Jantje when she’s getting older, while they didn’t have children. No need to worry about. Three times a day a carer is coming and during the morning Erna will be there to have a chat and a cup of coffee and making a delicious fruit salade. In the afternoon her nice Jeanet or Reini and Tea will come. So last week Diny and I were with her to take care. Tante Jantje enjoyed it, the fruit and the chat together. Her short memory is gone but talking about a lot of memories is very joyful. All her nieces and nephews were always welcome at the Boskamp. So we all love it to see her.[/i]
