‘Völs te klein’, wees ome Herman toen hij de koeien van vader Hein bekeek en maakte zelfs een afwerend gebaar toen hij wegliep. Dat werd hem niet in dank afgenomen en de latere bezoeken van Harold en Curtis maakten gelukkig weer wat goed. Maar Herman was helemaal bezig met het fokken van Holstein Friesians, een hoge koe die veel melk geeft. In zijn autobiografie vertelt hij dat hij eens met Harold en Luella in het zuiden was geweest bij een bedrijf dat koeien slachtte voor het vlees, maar daar waren geen Holsteiners bij, te zware botten werd als oorzaak genoemd.
De koeien van ome Jan en tante Jantje waren nog van het soort dat in de Achterhoek veel gehouden werd: Maas-, Rijn-, en IJsselvee, een ras dat geschikt is zowel voor de melk als voor het vlees, meestal roodbont. Vader Hein hield niet van veel wit in de vacht. ‘Dat bunt net varkens’, vond hij. Hier hebben ze de horens ook nog want ome Jan had er gewoon nog een paar als hobby toen hij met tante Jantje en opa naar de Boschheuvel verhuisde.
