Ons Loedertje wordt oud. Ze was altijd een buiten kat toen haar moedertje Suze nog leefde, maar nu deze oud en der dagen zat uit ons leven is, heeft Loeder besloten om liever binnen te bivakkeren.
Dat lijkt natuurlijk gezellig wanneer ze bij je naast de computer ligt of zich op je schoot een warm plekje uitzoekt.
Maar dat is haar bedoeling vaak niet. Binnen is ook de keuken met al haar heerlijkheden. Zo laat ik vaak de melkschuimer even voor het gemak op het aanrecht staan voor een tweede kopje cappuccino. En dat weet ze. Dan horen we weer een tikje in de keuken en kan ik weer die kant op. Tja… eigen schuld natuurlijk.
We raken nu getraind in het leven van de kat. Ze is gek op het vlees uit een kuipje en komt elke keer vragend aan de deur en schiet meteen door naar haar etensbakje en gaat meteen verder op onderzoek uit. Je zult het zien… altijd als ik de deur uit wil is er gerammel in de keuken. Zo ook gisteren.
‘De katte…!’, riep Wim meteen vanuit zijn stoel. Dus snelde ik weer naar binnen.
‘Te late…, dee zit al met de kop in de panne…’, klonk het.
Ik was wat in de mineur toen ik de deur uit wilde, maar nu…? Ik schoot in de lach en kon er niet meer mee ophouden na Wims beeldende opmerking. Ik moest er zelfs al hikkend even bij gaan zitten. Hij keek me verbaasd aan: ‘Wat heb ie?’, en snapte er niks meer van.
En de kat? Die wilde wel weer naar buiten…
Foto: Nou ja… Loedertje is zwart, maar verder klopt het plaatje aardig.