‘ ’t Is druk vandage bie’j ’t voederhuussie’, zei Wim vanmiddag terwijl we aan de eettafel zitten. Vanaf die plek hebben we een perfect zicht op het vogelgebeuren. De pindakaaspot moeten we bijna elke week vernieuwen en het voederhuisje wel drie keer per week bijvullen. Het ligt er aan hoever je het glazen plaatje naar beneden drukt. Heb je iets teveel ruimte onderaan open gelaten dan is het met een dag gebeurd met het vogelzaad. Haan en kippen maken dankbaar mede gebruik van de wild in het rond gespetterde zaad dat op de grond komt te liggen. Vooral de mussen maken er een potje van. En minstens drie keer per dag komen de grote bonte spechten buurten. Ze beginnen bij de pindakaas en gaan daarna de eik in naar boven. De een, het mannetje met een rood stukje veren op de kop en onder z’n buik en het vrouwtje alleen onder de buik. Tegenwoordig komen ze bijna tegelijk. Zal wel met het komend voorjaar te maken hebben. Dichterbij kan ik hem niet krijgen met ons fototoestel.
