‘Is het goed dat ik volgend weekend zes ooien kom brengen, mailde Rob begin van de week. ‘Natuurlijk’, antwoordde ik, ‘ik kannie wachten’. En zo kwam hij aan het eind van de middag met de paardentrailer vol met de nieuwe lichting voor deze zomer. Wat een prachtige vachten hebben die Schoonebekers toch, als prinsessen schreden ze de wei in achter Rob aan met z’n rammelende bakje met brokjes. Er was een ooi bij van vorige jaren, een oudere die nog één jaar mee mag doen. Die kan ik extra verwennen. Als ik aan kom lopen ziet die altijd meteen of ik iets in mijn hand heb wat interessant voor haar zou kunnen zijn. Van deze zes ooien zijn er drie nieuw aangekochte bij. Die kunnen binnenkort al een lam krijgen. Zijn andere ooien zullen pas gaan af lammeren vanaf 1 april. Dat vindt Rob zelf de prettigste tijd want zijn schapen lopen op heel veel kleine en grotere terreinen waar niet steeds zicht op is. In april is het weer al wat zachter. Rob legde op zijn eigen specifieke wijze uit wat de nieuw zijn. ‘Die zwarte daar is nieuw en die met het witte stipje op de neus ook.. nee niet die maar die met de meest egale kleur. Dat is een flaaikont, die is hartstikke tam.En dan die met de twee witte achterpootjes’. Het was lastig te zien… die achterpootjes, laat staan die witte kleine stipjes op de neus, maar ik kom er wel uit.
‘Weet je nog welke het zijn’, vroeg Rob lachend voor hij weg reed. ‘Ja hoor, in elke geval de zwarte…..’ . ‘Je ziet het vanzelf als er ’s morgens een lam achter ligt’ , zei z’n maatje Maurice, die mee was gekomen, ad rem.
[i]Six new ewes are coming. This summer they will stay and have their lambs.[/i]