Op de pagina van Oud Hattem reageerde Johan die de familie van der Kolk goed gekend had. Hij had bij hen thuis op het bovenhuis in de Gasthuissteeg met Wim en Piet spelletjes gespeeld. Hij herinnerde zich de brede trap naar boven. Hij had Wims vader wel geholpen met kleine klusjes. Wim kon zich deze Johan nog wel herinneren. ‘Hee wonen een huus wieter as ome Bertus’, zo wist Wim nog wel, maar van die spelletjes was hem ontgaan. Helemaal weggeblokt zeker.
Ikzelf weet niet beter dan dat er in huize van der Kolk altijd met z’n allen gekaart werd: boerenbridge, canasta, klaverjassen. Of zelfs zo’n kringspel waarbij je iemand met een opgevouwen krant op het hoofd moest meppen.
Ook veel later tijdens onze vakanties met Dick en Anda speelden we met z’n vieren canasta. Nog later werd het klaverjassen met Klaas en Sanny. En waren we in de hut in Badenhard met onze jongens was het kaartspel ezeltje of Yahtzee ook favoriet. Ik weet zeker dat Wim meespeelde.
Maar nadat we zonder jongens of andere meeligggers op vakantie gingen was hij niet meer te bewegen tot welk spel dan ook. Hij had het maar over vals spelen en eigen regels maken. Daar waren Gerhard en Mark goed in. Wim kon het niet uitstaan.
Ik deed nog eens een poging tot Master Mind, maar ook daar moest ik Jaap of Joanne en later onze buurjongens voor inhuren.
Weet je waar hij wel voor gaat? Woordzoekers uit de krant, en tijdens zijn dagelijkse half uurtje hometrainer: Max Geheugentrainer. Tenminste iets!
