We raken een beetje de tel kwijt wat dagen betreft. De Kerst is achter de rug en we gaan op naar Oud en Nieuw. Het zwemmen ’s morgens staat op een laag pitje, wat zeg ik..? Zelfs dat pitje is uit. Het is nu de klus om als mantelzorger mens en dier klaar te stomen voor de dag. Ik kon nog wel een uurtje met Susan het rondje het Goed doen want er was goede oppas thuis.
Mijn schouder en bovenarm spelen weer op en vandaag ben ik naar huisarts en radiologie geweest voor een foto van de schouder. Als er niets kapot is krijg ik er morgen een spuit in want die eeuwige pijn… ik heb er nu genoeg van.
Onze middag werd opgeluisterd door het bezoek van Gerard en Paul Sietse, onze Hattemer neven. Zij zijn Hattem trouw gebleven net als hun vader Ben indertijd. Paul Sietse zelfs zo trouw dat hij nu in het ouderlijk huis woont met zijn gezin. Ze kwamen ons een hart onder de riem steken en de oude verhalen kwamen boven water. Ik zag Wim ervan genieten. Zo zaten we samen om de keukentafel, vriend Koop kwam ook langs en de middag vloog om.
De honden zijn binnen, de kippen op stok en de restanten van de Kerst hebben we achter de kiezen en we maken ons op voor een rustige avond met de honden aan onze voeten, de kat naast de computer.