foto: Ben en Wim aan de Dorpsweg.
Gelukkig is er niets echt kapot in mijn rechterschouder. Wel is er behoorlijke slijtage die door dat vallen van mij deze pijnklachten veroorzaakt. ‘Overbeek kan goed prikken’, zei dokter Muilwijk gistermiddag toen ik bij hem kwam. Mijn oude vertrouwde huisarts is dan wel met pensioen maar wil in noodgevallen wel even inspringen.
En zo was het inderdaad, ik merkte er nauwelijks iets van toen ze de spuit er in jaste. Nu maar afwachten of het inderdaad verlichting geeft.
Intussen zitten we achter de plakken krentenbrood van bakker Blom, gisteren meegebracht door Paulus en Gerard. Ouderwets lekker. Het was de vaste bakker van de familie en zeker van Niesje. Zij had ook een streepje voor bij de slager. Die wist precies dat zij kwaliteit herkende. Soms haalde hij speciaal iets van achteren voor haar. Wanneer Ben en Niesje bij ons kwamen, en dat was regelmatig, hadden ze gegarandeerd een stuk leverworst bij zich van die slager. Wim is ook van het hartige net als moeder Siet. Die had wel de gewoonte om te vragen of iemand wel een stukje kaas of een plakje worst bij de koffie wilde. Wim is net zo en volgens mij ook Henry, erfelijk belast.
Dat Wim zo goed kan slapen heeft hij ook niet van een vreemde. Moeder Siet kon dat ook, hoor je niet vaak bij ouderen.
Zonet belde Rick of hij nog even mee moet om boodschappen in huis te halen. Eerst haalt hij even voor zichzelf bij zijn vaste Boni en dan komt hij deze kant op. ‘Ja, dan kan ik de tassen tillen en mee naar binnen brengen’. Over meedenken gesproken. Die Rick!